Annemiek. Leerkracht. Woonachtig in Saoedi Arabië.
Het moest er eens van komen: een heel stuk over het verkeer des Phnom Penhse wegen. Tot voor kort fietste ik elke dag ongeveer een uur door mien stad naar m’n werk en dan kom ik van alles tegen.
Of, van alles komt tegen mij. Zoals bijvoorbeeld de vele Lexussen (Lexi?) en ander oorlogsmateriaal. In de afgelopen jaren heeft er zich hier een hang naar automobielen ontpopt, waardoor er nu veel SUV’s de wegen bevolken.
[Read more…]
Het hoge woord is eruit, tijd om het op te schrijven.
Ik moest op gesprek komen bij mijn supervisor, voorafgaand aan alle afstudeerceremonies, voor de vraag of ik volgend jaar op school bleef werken. Aan het gezicht van mijn supervisor bleek dat ze hoopte dat ik zou blijven. Ik heb ook zeker wel getwijfeld over mijn keuze.
[Read more…]
Voordat dit schooljaar eindigt, is er de graduation. Oftewel; de dag van het afstuderen. En dat is best een ding. Een Ding.
Omdat er zoveel leerlingen op mijn school zitten wordt de ceremonie verspreid over drie hele dagen. Twee dagen graduation, één dag recognition. Elk overgangsmoment wordt gevierd. Dus als je van de kleuterschool naar de basisschool gaat, studeer je af. Of van de basisschool naar de middle school gaat, zoals we dat hier noemen. Of van middle school naar high school. En van high school naar de universiteit. Al die klassen studeren af, van kinderen van net 6 tot grote pubers van 20 jaar. Dat is een hele happening. Maar daarover later meer.
[Read more…]
Ik kan er niet aan wennen.
De Cambodjaanse cultuur waarin er altijd wordt geglimlacht. No matter what. Het belangrijkste kledingstuk dat je hebt. Ook al heb je geen rooie cent, je hebt altijd nog je lach.
‘Sorry, not have’ + een lach. Een veel voorkomende formule. Verf die er niet meer in de desbetreffende kleur is, een boek dat niet meer in de boekhandel wordt verkocht, brood dat is uitverkocht. Stilletjes raak ik er aan gewend. Ik ga er vanuit dat iets niet (meer) verkrijgbaar is, hoe negatief ook, en dan valt het altijd mee dat het er wel is. Of toch; ‘sorry, not here today, my friend. Maybe next time.’
[Read more…]
De laatste keer dat ik in een rijdend voertuig heb gezeten moet al zeker 10 weken geleden zijn. Onder rijdend voertuig versta ik ook een vliegtuig, overigens. Dat rijdt doorgaans ook over een landingsbaan en schudt in de lucht als een bus over een losliggende klinkerweg.
Ik vermoed dat ik in deze 10 weken een zekere vorm van reisziekte heb ontwikkeld. Dit moet raar klinken uit de mond van een voormalig backpacker. Reken maar uit, ik fiets dagelijks (niet hard en ik ben zelf bestuurder), ik zit soms in een tuktuk (maar dat is in de openlucht) of achterop een brommer (idem dito).
[Read more…]
